🧪🔍 Ignacy Łukasiewicz, patron ulicy, przy której znajduje się Zespół Szkół Mundurowych w Słupsku zapisał się na kartach historii Polski dzięki wielu swoim działaniom. Przede wszystkim jednak znany jest z tego, że swoim wynalazkiem zrewolucjonizował świat i dorobił się dużego majątku wykorzystując potencjał ropy naftowej.
Jan Józef Ignacy Łukasiewicz urodził się w 1822 roku w Zadusznikach (dzisiejsze woj. podkarpackie). Jako dziecko, wraz z rodziną, przeniósł się do Rzeszowa. Zła sytuacja materialna zmusiła go do przerwania edukacji i szybkiego podjęcia pracy. Jako praktykant zatrudnienie znalazł w łańcuckiej aptece, gdzie poszerzał swoją wiedzę z zakresu chemii i farmacji. Po kilku latach wrócił do Rzeszowa i zaangażował się w działania niepodległościowe – działał m.in. jako agent Centralizacji Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, czyli organizacji dążącej do odbudowania Rzeczypospolitej. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale tytuł magistra farmacji uzyskał na Uniwersytecie Wiedeńskim.
W 1852 roku Łukasiewicz wraz ze swoim współpracownikiem rozpoczął badania nad potencjałem drzemiącym w ropie naftowej. Analizy surowca pod kątem farmaceutycznym nie przyniosły efektów, ale dzięki specjalnej destylacji, otrzymana nafta posłużyła jako paliwo zasilające lampę – lampę naftową, którą skonstruował właśnie Łukasiewicz.
By epokowym wynalazkiem zainteresować Polskę i świat, potrzebny był sposób na szybkie wydobycie „czarnego złota”. Już rok po wiekopomnym odkryciu, Ignacy wyruszył na tereny ówczesnej Galicji, by badać złoża ropy. Ta była już tam wydobywana, ale z wykorzystaniem płytkich dołów, w których oddzielano ją od wód gruntowych. Aby móc wykorzystywać ją w celach przemysłowych, Ignacy założył pierwszą na świecie kopalnię tego surowca – w Bóbrce, niedaleko Krosna. Co ciekawe, działa ona do dziś. Później, Łukasiewicz otwierał kolejne rafinerie i destylarnie. Z wydobywanej ropy produkowana była nafta, oleje, smary czy asfalt. W ten sposób narodził się w Polsce przemysł naftowy.
Nie można również zapominać o tym, że Łukasiewicz był wielkim społecznikiem. Współfinansował budowy dróg, mostów, szpitali, jak i wspierał wszelkie inicjatywy mające na celu walkę z alkoholizmem i ubóstwem.
Polski wynalazca zmarł na zapalenie płuc w 1882 roku w Chorkówce (dzisiejsze woj. podkarpackie).